ලොකයේ ද්‍රවය්‍ය වස්තුවක් ඉබේ පහලවෙනවා කිව්වොත් එක විද්‍යාවට එකග නැහැ. විද්‍යාව නම් හෙතුවකට අනුව යමක් සිද්දවෙනවා කියන එකයි. එහෙනම් මේ ලොකේ මම කිව්වත්, මගේ කිව්වත්, පේන දේත් නොපෙනෙන දේත් , සියුම් දේත්, ඝන දේත්, ගන, ද්‍රව, වායු... ඔය මොනවා කිව්වත් යමක් ලෝකයේ විද්‍යාමාන වෙන්නේ හේතුවක් මුල්කරගෙනයි. එක තමයි "හේතුප් පටිච්ච සම්බූතං" කියන්නේ.
අපි විවෘත මනසකින් මෙ ලොකේ දිහා බැලුවෙත් අපිට නොයේක් දේ පේනවා. මම කියන ශරීරයත් මගේ කියන ද්‍රව්‍ය වස්තුත් මේ නොයෙක් දේට අයිති. එකිනෙකට වෙනස් නොයේක් හැඩතල, ක්‍රියාකාරීත්වයන් එකට අයත්.
අපි දන්න නවීන විද්‍යාවේ නියමයක් තියනවා සකන්ධ සංස්ථිති නියමය කියලා. මේ නියමයට අනුව ශක්තිය නියතයක් කියනවා. ඒ අනුව කියනවා ශක්තිය විනාශ කරන්නබැහැ තියන තත්වයකින් තවත් තත්වයකට පරිවර්තනය වෙනවා. සංවෘත පද්දතියක තත්වයකින් තත්වයකට පත්උනත් බර නියතයි කියලා පාසලේ පරීක්ෂණ කලා මතක ඇති.
අපිට පැහැදිලිව පේන්න තියන කාරනයක් තමයි යම්කිසි ද්‍රව්‍යක වස්තුවක සබාවය වෙනස්වෙන්න හැඩය වෙනස්වෙන්න එක්කෝ ශක්තියක් ගැබ්වෙන්න ඔනා. එහෙමත් නැතතම ගැබ්වෙච්ච් ශක්තියක් පිටවෙන්න ඔනා.
ඒ අනුව අපිට පේනවා මේ විවිදාකාර හැඩතල ද්‍රව්‍ය වස්තු විවිාකාර ශක්ති විවිදාකාරයෙන් තියෙන්න ඔනා කියන එක. ඒ කියන්නේ ඒකාකාර ශක්තියකින් විවිදාකාර ලෝකයක් හදන්න බැ. එහෙනම් විවිදාකාර ශක්තීන්ගේ හෙතුවෙන් විවිදාකාර ද්‍රව්‍ය බිහිවෙන බවපැහැදිලියි.
එහෙනම් මේ විවිදාකාර ලොකය හැදුනුහැටි බලන්න මේ විවිදාකාර ශක්තිය හොයාගත්තානම් හරි නේද? එහෙනම් විවිදාකාර ශක්තිය ගොඩනැගෙන්නත් හෙතුවක් ඔනැ. එහෙම විවිදාකාර ශක්තිය නිපදවෙන source එක මොකක්ද ? එහෙනම් මේ විවිදාකාර ශක්ති උත්පාදකය, පරිවර්තකය , ප්‍රබවය හසුනාගැනීම වැදගත්.
සූර්යා ශක්ති ප්‍රබවය කියලා නවීන වීද්‍යාව කියනවා. ඒත් ඒ වගේම අවුරුදු මිලියන 600 කින් සූර්යා මියයනවා කියනවා. එහෙනම් සූර්යා ශක්ති ප්‍රබවයද ?
යම්කිසි කාලවකවානුවක් ශක්තිය විසුරුවා දුර්වල වෙන එකක් ශක්ති ප්‍රබවය විය හැකිද?. තවකාලීක ශක්ති ගබඩාවක් හා එහි විමෝචනයක් සදහා කියන්නේ කෝශයක් යන්නයි.
ශක්ති කෝශය නම් ශක්ති ගබඩාකරගෙන කාලයක් නිකුත් කර දුර්වල වෙන වස්තුවකි. හරියට බැටරියක් වගේ. අනෙක් කාරනය සූර්යා විවිදාකාර ශක්තිය නිකුත් කරනවාද යන්නයි. එහෙනම් පැහැදිලිව පෙනෙනවා සූර්යා ශක්ති ප්‍රබවයක් නොවන වග.
මෙ මැතක මම share කරා පරමාණු බෝම්බයක් මුහුදේ අත්හදා බලන අවස්තාවක්. එක කොච්චර බිහිසුුනුද යන්න එය දුටුවා නම් හිතේවි ග්‍රෑම් ගනනක පරමානුප්‍රමානයකින් කලහැකි විනාශය පුදුමඑලවන සුලුයි. දැනට නිපදවා අැති න්‍යශ්ටික බලය මේ ලොකය සත් වතාවක් සහමුලින් විනාශ කරන්න තරම් ප්‍රබල බවට කතාවක් නවීන විද්‍යාවම කියනවා.
අපි ගල් යුගයේ සිට මේ දක්වා දියුනුවට පැමිනි මුලික සදකයක් තමයි. මේ සංගටක හැසිරවීම. ගල් ආයුධ වශයෙන් හැසිරවූ කාලය ගල් යුගය කියනවා. ගින්දර ගල්ගෙවල් ඉට පසු මැටි සුමට ගෙවල්, ඉට පස්සේ ශක්තිමත් සිමෙන්ති ගෙවල්, ඊටත් පස්සේ දැන් වීදුරු ලස්සන මාලිගා හදන යුගයකට ඇවිත්. දැන් පැහැදිලිව පෙනෙනවා සංගටක සියුම් වෙන්න වෙන්න ඒවා හැසිරවීමෙන් ශක්තිමත් අලංකාර නිර්මානයන් බිහිවෙන බව. ඒ වගේ ඉතාම සියුම් නවීන විද්‍යාව හසුරවන ඉලෙක්ට්‍රොනික, න්‍යශ්ටික බල මගින් කරන නිර්මාණ ශක්තිමත් හා බලවත් බව. ඒ වගේම පොත් 57ක මුලු ත්‍රිපිටකය 600mb ( සාමාන්‍ය cd තැටියක ) වල ගබඩා කිරිම. මෙයින් අදහස් කලේ යමක් සියුම් වෙන්න වෙන්න එහි හැසිරීම් හා ප්‍රබල බව වැඩිවීම ඒත්තුගැන්වීමයි.
එහෙනම් බලමු විවිධාකාර ශක්ති ගොඩනගන ආකාරය ප්‍රබවය කුමක්ද යන්න. අපි හිතමු යම්කිසි කෙනෙක් යම් සිදුවීමක් පිරිසක් අතරේ කරනවා. මෙ සීදුවීම නරබණ පිරිස දිහා අපි බලා ඉන්නවා සිතමු. අපිට ඒ සිද්ධියත් එක්ක අර නරබන පිරිස දිහා බාලා ඉන්නවිට ඒ අයගේ මුහුනේ සවරෑප, ඉරියව් වෙනස්වීම කෙසේද? යමෙක් හිනාවෙනවා, තවකෙනෙක් ඔරවනවා තවකෙනෙක් තරහෙන් පුපුරනවා, තවකෙනෙක් සැහල්ලුවෙන් ඉන්නවා, තවකෙනෙක් ප්‍රතික්‍රියාවක් දක්වනවා. මේ ආකාරයට විවිධ ප්‍රතිචාර හැබැයි එකම සිද්දියක්.
එහෙනම් විවිදාකාර සවරූප අතිඋනේ එ ඒ පුද්ගලයන්ගේ විවිදාකාර මානසිකත්වය නොවේද ? එකම සිදිධියක් විවිදාකාර සවරෑප ඇතිකලේ ඒ ඒ මනසේ සවබාවය නොවේද ? එහෙනම් අපිට පැහැදිලියි මේ විවිදාකාර ශක්ති ප්‍රබවය මේ විවිධාකාර මනසේ සවබාවය බව. ඊලගට එහි ප්‍රබලතාවය බලමු .
අපි හිතමු මෙසයක් මත ඉටිපන්දමක් පත්තුකරලා තියනවා කියලා. අපිට පේන දේවල් බලමු. ඉටි ටික උණුවෙලා වශපය ඇදිලා ඇවිත් නූල දැල්වෙනවා. නූල අවට වාශ්ප කහපාටට ආලොකය පෙනෙනවා. ඒ ආලොකය අවට මේසයට පොත පතට වැටිලා ඒවත් පේනවා. තවත් එලිය විහිදෙනවද? . ඔව් තව බිත්තිවල දිලිසෙන දේ වැදිලා විහිදිලා තවත් ටිකක් ඈතට යනවා. ඒත් ඉවරද ? තවත් උවමනාවෙන් බැලුවොත් යන්තම් මිදුලටත් යනවා පෙනෙයි නමුත් ඉන් එහාට යන බවක්නම් නොපෙනෙයි. නමුත් ඊට ගොඩාක් ඈත සිටින(අපි හිතමු 500m දුර ඉදල ඉටි පන්දම දිහා බලනවා) කෙනෙක් අදුරේ සිට ඉටිපනදම දිහා බැලුවොත් එත් ආලෝක ලපයක් පේනවා නේද ?
හැබැයි එච්චර දුරක් ගිය බව මතුපිටින් පෙනුනේ නැහැ නමුත් ගිය බව පැහැදිලිව ඈත කෙනාගේ දැක්මෙන් පැහැදිලියි. එහෙනම් මෙන්නමේ පෙනෙන කෙටස හරියට අර මුහුනේ දැක්ක විවිදාකාර ඉරියවි වගේ. අහ්‍යන්තර නාමරුප . අර ඈතට ගිය කොටස අපිට නොපෙනුන බාහිර නාම රෑප.
එහෙනම් අභ්‍යන්තර කොටස සව + බාවය සබාවය (බව) කියනවා. මේ ශක්තිය විවිධ සත්වයන් භිහි කරන්න හේතුවෙනවා. හරියට ගතිය තිරිසන්නම් බවය තිරිසන් වගේ. විසිවෙච්ච කොටස විස්+ සව විශ්වය කියනවා (සව කියන්නේ තමන් කියන එක)
තමාගේ කොටස දරාගෙන ඉන්න හරියට මිදුල දක්වා ගිය කොටසට තමාගේ හැටි දරාසිටින සව + බාව +දර්ම සවබාවධර්මය කියනවා.
මේ බව ප්‍රත්‍යයෙන් ජාති හැදෙන හැටි බුදුපියාණන් වහන්සේ නම් විද්‍යාඥයාගේ පැහැදිලි කිරීමයි. නැවත මතුකලේ වහරක අභයරතනාලංකාර උත්තමන් වහන්සේයි.
මෙ ආකරයට ලෝකය ගොඩනැගෙන්නේ නවීන විද්‍යා පරමානුවට එහාගිය අටකට න්‍යායක් වු න්‍යාය+ අශ්ට න්‍යශ්ටික බලයයි. එනම් බුදුපියාණන් වහන්සේ පෙන්වාදුන්න පරමාණුවයි. ශුද්ධ අශ්ටකයයි. එනම් පටවි, ආපෝ, තේජෝ, වායෝ, වරණ, ගන්ධ, රස, ඕජා යන අශ්ටකයයි. තවදුරටත් බිඳිය නොහැකි හෙයින් ශුද්ධ අශ්ටකය ලෙස හැඳින්වෙයි.
x
